LEYLEKLER 4

LEYLEKLER 4

Üşüyorum anne,

Pamuk tarlalarının üzerini kaplayan bu beyaz yorgan ovaya aman vermiyor.
Geceler uzun, gündüz çok geç geliyor. Umutsuz beyaz gündüzler gözlerimi kamaştırıyor.
Uzak ülkelere göç eden dostların özlemi bitmek bilmiyor.

Ararat bembeyaz yorganın altından bir gardiyan gibi bulutların arasından gözlerini kısmış, bütün bir ovayı sessizce izliyor, karanlığa ve de aydınlığa aldırmadan, soğuk nefesi hep ensemizde.

Bu kış çok uzun sürdü ama biliyorum bir sabah boynu bükük olsa bile dağın aşağı yamaçlarından utangaç, narin bir kardelen başını gösterecek.

Ardı sıra bir sabah uçsuz bucaksız beyaz yorganı güneşin sarı saçları eritecek ve yeniden doğuşun müjdecisi cesur gelincikler yeryüzünün en barışcıl kırmızısını serecekler ovaya.

İşte o zaman günlerce başımı gökyüzüne kaldıracağım ve ovayı terk eden dostları bekleyeceğim sabırla.

Ne küresel ısınmaya aldanıp göç mevsimini kaçıranlar,
ne de deli tebessümüm seni yanıltmasın;
Alaca karanlığın eflatununda,
Ben hala üşüyorum anne.